Konpromiso sozial, politiko eta
militante handia duten gizon-emakumeen erakundea gara.

Egunero politika egiten dugun langile, langabetu eta ikasleak gara. 
Politika herritarrok gai publikoetaz arduratzea dela uste dugulako. Ez dugu
intentsitate gutxiko demokrazia honetan sinesten, herritarron partehartzea lau
urtetan behin bozkatzera murrizten duelako eta herria ordezkatzeko
hautatutakoek hauteskundeetara aurkeztutako programa errespetatzen ez dutelako.

Hezkuntzan eta kulturan oinarria
duen benetako demokrazia defendatzen dugu. Benetako Res Publica bat,
Errepublika partehartzaile bat, non pertsonek hartzen diren erabakietan esku
hartzeko aukera izango duten.

Gaur egungoaren kontraste
inmoralek lekurik izango ez duten mundu baten alde borrokatzen dugun pertsonak
gara, inmorala baita zenbaitek 1000 euro ordaintzea botila bat xanpainagatik 10
urteko haurrek kobreko meategietan 12 orduko lanaldietan aritzen diren
bitartean. Errealitate grotesko hau aipatzea ez da demagogia, gaur egungo
munduan gertatzen baita.

Zenbaitek espekulazioari esker
lanik egin gabe egunero 1000 euro irabazten dituzten bitartean, hainbat urtez
lan egin duten askok kalean geratzen dira eta langabezia-dirulaguntza amaitzen
denean baliabiderik gabe bizi behar dute. Errealitate horrek, gaur egungo
Euskadin, gure gizartean gertatzen dena, ez du lekurik guk nahi dugun munduan.

Egungo errealitateak ehundaka
mila pertsona langabezira zigortzen ditu eta beste hainbeste ordaintzen ez
dizkieten aparteko orduak egitera derrigortuta daude.

Egungo errealitatean milaka
pertsonek ezin dute etxebizitza bat izan, bankuen eskuetan dauden milaka
etxebizitza hutsik dauden bitartean. Bankuek, Kutxabank tartean, kaleratzeak
burutzen dituzte egunero Euskadin eta langabeziagatik hipoteka ordaindu ez
dezaketen pertsonak kalean uzten dituzte.

Eta Kutxabank, gogoratu behar
dugu, Ezker Anitza ez beste guztien botoen babesarekin pribatizazio prozesuan
jarri dituzten aurrezki kutxa zaharrak dira. Beraien burua ezkertiartzat duten
PSEk eta Bilduk Kutxabank sortzearen alde bozkatu baitzuten eta PNVk eta PPk
bankuaren kontrolarekin egin baitira, aberrien borroka alde batera utzita
politika ekonomiko berbera defendatzen dutelako.

Egungo errealitatean, osasuna
bezalako oinarrizko eskubide unibertsala gero eta gehiago murrizten ari da. Eta
eufemismoak erabiltzen dituzte osasuna berriz ordaintzea dena izendatzeko,
osasuna dagoeneko gure kotizazio eta zergekin ordaindu baitugu. Eta etorkinekin
hasi badira, ez dezagun errealitate bihurtu Bertolt Brechten olerkia eta ez
dezagun beste alde batera begiratu, bestela gure bila etortzen direnerako
beranduegi izango da.

Hau da gure herriaren beste
errealitatea, erakusten ez digutena. Beste gauza batzuetaz kezkatuta daudelako,
arazoak, desberdintasunak eta bidegabekeriak ezkutatzen dituzten identitate
eztabaidetaz.

Baina nik behintzat oso garbi
daukat, nire aberria langileria da, hau da, gure bizitza garatzeko gure indarra
eta lan gaitasuna besterik ez dugun pertsonek osatzen duguna.

Izan ditzakegun aurrezkiak,
alokatutako edo hipotekatutako etxe hori, bizikleta edo kotxe hori galkorrak
baitira. Lana defendatzen ez badugu etorri ziren bezala joango dira, Argentinan
gertatu zen bezala.

Eta zerbitzu publikoak, osasuna,
hezkuntza, garraioa… defendatzen ez baditugu desagertuko dira ere. Babes
sozial, pentsio eta langabezi-dirulaguntzarekin gertatuko den bezala.
Greziarrek asko dakite honetaz, beraien zoritxarrerako.

Eta Greziako bidean gaude,
Grezian indarrean dauden politikak bai Euskadin bai estatu mailan erabiltzen
ari baitituzte. 

Horregatik, zilegitasun osoz gure
identitate nazional eta kulturala dena dela ere, gure borroka nagusia Euskadi
eta estatu mailan gehiengoa garen langileriaren lepotik  aberasten ari den gutxiengoaren kontra da.

Suntsipenaren errudunak ez
dira  Madril edo Bilbo; izen-abizenak
dituzten eta Madrilen, Bilbon, Frankfurten edo Washingtonen bizi diren pertsona
zehatzak baizik. Kapitalista handiak, alegia, finantza-merkatuetan
espekulatzeko ahalmena duten bakarrek. Beraien helburua Estatuak porrot egitea
da, jarraian pribatizatutako baliabideak oso merke eskuratzeko eta etekinak
handitzeko.

Porrotera eramaten gaituena
kapitalismoa da, diruzalekerian eta esplotazioan oinarritutako sistema bat.

Hau da, laburbilduz, gertatzen
ari dena. Hau da beraiek krisia esaten diotena eta guk bere benetako izenaz
izendatzen duguna, maula. Engainatzen ari gaituztelako.

Eta alternatibak daude. Ezker
Anitza-IUk alternatibak ditu krisiari irtenbide soziala emateko. Gizartearen
gehiengoak krisia ordaindu ez dezan. Pertsonak eta ez bankuak erreskatatzeko
alternatibak. 

Horregatik, erakunde hau osatzen
dugunok errealitatea aldatzeko borrokatzen dugunon ahotsa legebiltzarretara
eramatea oso garrantzitsua dela uste dugu. Gure proposamenak kaleetan bakarrik
entzun ez daitezen eta porrotera eramaten gaituztenen interesak defendatzen
dituzten parlamentariek entzun gaitzaten.

Eta hau ezin dugu bakarrik egin.
Bidean lagundu nahi duten persona guztiak behar ditugu.

Konpromiso hau ez da legislatura
bakar baterako soilik. Ezker Anitza-IUko gizon-emakumeon konpromisoa bizitza
osorako da. Gure anai-arreba frantsesen Marseillesak dioen bezala, irabazi ala
hil arte.

Osasuna eta Errepublika